Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τρίτη 28 Οκτωβρίου 2014

"Ανεμώλια"... ένα βιβλίο ύμνος στη φιλία και την "απόδραση"


Είναι ορισμένα βιβλία που θα ήθελες να τα έχεις γράψει εσύ.. Πολύ περισσότερο πιστεύεις ότι σίγουρα θα τα έγραφες όταν θα έβρισκες χρόνο.. Τον χρόνο που δεν βρίσκεις για την οικογένεια σου, τους γονείς, τον εαυτό σου και τους παλιούς σου φίλους… Ναι αυτούς με τους οποίους σε δένουν τόσα πολλά και έχεις καταντήσει να τους μετατρέπεις σε εικονικούς φίλους του Facebook έχοντας τη λανθασμένη εντύπωση πως αυτή η εικονική φιλία θα μπορούσε να καλύψει το κενό που αφήνει η απώλεια της πραγματικής φιλίας.


Τα «Ανεμώλια» του Ισίδωρου Ζουργού  είναι ένα βιβλίο για την αντρική φιλία και τη φυγή. Μια παρέα φίλων από παιδιά, κοντά στα πενήντα, δραπετεύει μ’ ένα ιστιοπλοϊκό στην αρχή του καλοκαιριού αφήνοντας πίσω για πάντα όλη την προηγούμενη ζωή τους. Μέσα από τις περιπέτειες του ταξιδιού, το πικρό χιούμορ, τα απρόοπτα και την παλινδρομική μνήμη του αφηγητή αναδύεται ο πρόσφατος νεοελληνικός μηδενισμός και η δίνη στην οποία έχει πέσει η χώρα τα τελευταία τριάντα χρόνια. «Ανεμώλια» στη γλώσσα του Ομήρου είναι τα λόγια του αέρα, τα μάταια, τα ανώφελα. Σαν τις συζητήσεις για τα σχέδια και τα όνειρα που κάναμε και διαψεύστηκαν πανηγυρικά.. Σαν τις υποσχέσεις που δώσαμε και δεν τηρήσαμε.. Σαν τους σχεδιασμούς και απολογισμούς που κάνουμε τώρα στα σαράντα και κάτι, «δαρμένοι» και «πληγωμένοι» από μια κρίση που νοιώθουμε ότι στέρησε σε όλους εμάς την επαγγελματική και κοινωνική απογείωση που νομίζαμε ότι η ζωή μας όφειλε σε αυτή την ηλικία. 

Αυτό το μυθιστόρημα έχει πεδίο αναφοράς τον Όμηρο.. Τα ονόματα των ηρώων, οι χαρακτήρες, ο σκοπός του ταξιδιού, το όνομα του ιστιοφόρου, το ταξίδι στη δική τους Τροία για να κλέψουν το νεανικό έρωτα τους ενός εκ των πέντε, η οποία τον εγκατέλειψε πριν είκοσι χρόνια λίγο πριν το γάμο τους με το αντίστοιχο «Πάρη».. Πέντε φίλοι -“εταίροι” η ομηρική λέξη που προτιμάει ο Ζουργός-, λίγο πριν τα 50, μπαίνουν σε ένα ιστιοφόρο και δραπετεύουν από τη μικροαστική ζωή τους αναζητώντας εκτός από τα χαμένα τους όνειρα και τη χαμένη τους νεότητα…
Θα συζητήσουν πολλά, θα πουν αλήθειες που δεν τολμούσαν να ξεστομίσουν.. Θα πιουν , θα γλεντήσουν, θα αφεθούν, θα μαλώσουν, θα δοκιμάσουν τα όρια τους βιολογικά και ψυχικά, θα παίξουν μπάλα σαν παιδιά.. Ναι, αλήθεια λέει ο Χαλκίνης, ένας εκ των πέντε, ο φιλόλογος της παρέας και συγγραφέας. Και οι πέντε ξαναγίνονται νέοι σ’ αυτό το ταξίδι. Γλυκοκοιτάζουν όμορφες πωλήτριες, κοιμούνται στην παραλία, κάνουν αγώνες κολύμβησης, καπνίζουν σα φουγάρα, πίνουν το καταπέτασμα και αναζητούν τους νεανικούς τους έρωτες.  
 Στη θαλασσινή πορεία τους μέσα στα νερά του Αιγαίου αλλά και στην ανάδρομη πορεία της μνήμης θα συναντήσουν το ¨Μέντορα¨ και τον μάντη ¨Άνιο¨, τον κύκλωπα ¨Πολύφημο¨ και την ¨Ωραία Ελένη¨, την εξωτική νύμφη ¨Καλυψώ¨ και τέλος, την άρνηση, τη διάψευση και το θάνατο. Η εκστρατεία δεν θα ολοκληρωθεί ποτέ κι αυτοί οι αιώνιοι έφηβοι, οι άνδρες που ποτέ δεν ανδρώθηκαν, θα επιστρέψουν ταλαιπωρημένοι στη ζωή που επέλεξαν ( ή άραγε τους επέλεξε; ) αναγνωρίζοντας ότι όλο αυτό το ταξίδι, η περιπέτεια, η απόδραση δεν ήταν παρά ένα παιχνίδι! Τα λόγια τους, τα μεγαλόπνοα, ήταν μόνο ανεμώλια, δεν είχαν βάση πουθενά παρά μόνο σε αδύναμες εσωτερικές παρορμήσεις.
Δεν είναι περίεργο. Οι άνδρες συχνά παρασυρόμαστε. Όπως λέει κι ένας ήρωας του βιβλίου «…όταν θέλουν να αισθανθούν νέοι, φεύγουν. (…)τέτοιες στιγμές νομίζουν πως δε θα πεθάνουν ποτέ..»
Έτσι είναι το βιβλίο του Ζουργού. Ένα σωρό θέματα κεντρίζουν το συγγραφικό του ενδιαφέρον. Δεν περιορίζεται μόνο στην ανδρική φιλία και βέβαια δεν παραμελεί τις γυναίκες, η πέννα του περιγράφει με αγαπησιάρικο τρόπο όλους τους γυναικείους χαρακτήρες: τις νεανικές ερωμένες, τις συζύγους των εταίρων, τις μανάδες τους -αχ αυτές τις μανάδες, με τι ανθρωπιά τις σκιαγραφεί!-, τη μία που τους ταΐζει στο στόμα ενώ πηδούν απ’ το παράθυρο, την άλλη που το κρανίο της έμεινε γυμνό από τη χημειοθεραπεία, την τρίτη που την κακοποιεί ο σύζυγός της, όμως δε σταματάει εκεί, θα μας μιλήσει μέχρι και για την πόρνη που έκανε άντρα τον Στάθη, μέχρι και για τη βασανισμένη Βουλγάρα που παραλίγο να παντρευτεί τον πατέρα του Χαλκίνη. Κι όταν η διήγηση φτάνει στο νησί της Καλυψώς, εκεί ο Ζουργός παραδίδει την πέννα του σε μια γυναίκα που αρχίζει να διηγείται τη δική της ιστορία, ανθρώπινη και βασανισμένη όπως όλες οι ιστορίες του βιβλίου.

Διαβάστε ανεπιφύλακτα αυτό το βιβλίο… Πάντα ο Θερσίτης (το ιστιοφόρο των εταίρων) θα σαλπάρει, και οι πέντε φίλοι θα ταξιδεύουν για τη δικιά τους Τροία με στόχο να κλέψουν την ωραία Ελένη, κι εγώ, για άλλη μια φορά, θα μένω πίσω, στο γραφείο μου στην Πανεπιστημίου να γράφω εκθέσεις αξιολόγησης ή να διδάσκω τα μυστικά της εκπαίδευσης ενηλίκων χάνοντας πολλές φορές την ομορφιά των μυστικών της ζωής…  Δεν πειράζει. Θα τους προλάβω. Ξέρω πού θα τους βρω. Σ’ έναν ελαιώνα στη Μυτιλήνη, παίζουν ποδόσφαρο. Για εστία έχουν δυο μπόγους από ρούχα, τα γόνατά τους τρίζουν, η ανάσα τους βγαίνει δύσκολα και μυρίζει καπνό και ούζο……


Τους νεανικούς φίλους δεν τους διαλέγει κανείς, τις περισσότερες φορές είναι εκείνοι με τους οποίους έτυχε να βρεθείς στο ίδιο θρανίο, στην ίδια παρέα, στην ίδια σχολή, είναι απλά εκείνοι που βρέθηκαν πρώτοι εκεί. Είναι γεμάτοι προτερήματα και ελαττώματα στον υπερθετικό βαθμό, χαρίσματα και αδυναμίες που μεγεθύνονται απειλητικά με τα χρόνια...έχουμε ζήσει απίστευτα πράγματα μαζί τους γι’ αυτό και πολλές φορές μας εκνευρίζουν... επειδή μας ξέρουν τόσο καλά που δεν μπορούμε να τους κρυφτούμε. Βρίσκονται όμως πάντα στη διάθεσή μας, όποτε τους χρειαστούμε κι αυτό τους κάνει αναντικατάστατους.. (Φίλε Σπύρο, Άρη, Νίκο Π, Νίκο Μ., Γιώργο, Νικήτα, αδελφέ Δημήτρη, ας οργανώσουμε σύντομα ένα ταξίδι ολιγόωρο έστω, και κρασί  σίγουρα θα έχουμε πολλά να πούμε
ΥΓ.. Οι φωτογραφίες είναι από ένα γλέντι των δικών μου εταίρων πριν από τρία χρόνια περίπου.. (Bachelor Party του συντάκτη μετά ζωντανής μουσικής)..Πλησιάζει επέτειος τριετίας...

Κυριακή 3 Αυγούστου 2014

Εκείνο ακριβώς το μπλε..

«Αγαπούσε το μπλέ του σαν να ήταν το πεπρωμένο του. Και χωρίς αμφιβολία ήταν το πεπρωμένο του. Έπρεπε να το ανακαλύψει. Στο τέλος βρίσκει κανείς αυτό που του ανήκει».
Κάθε καλοκαίρι επιλέγω να «ξαναδιαβάσω» τη νουβέλα της Άννας Ζέγκερς, η οποία συνθέτει μια αλληγορική αναζήτηση του νοήματος της ζωής του καθενός μέσα από το οδοιπορικό του Μπενίτο ενός δημιουργικού αγγειοπλάστη για εκείνο ακριβώς το μπλε. Πάνω απ΄ όλα το κάνω γιατί νοιώθω πραγματικά την ανάγκη να επαναπροσδιορίσω το δικό μου προσωπικό νόημα, που νοιώθω ότι κάθε χρόνο φθείρεται από τις διαψεύσεις της καθημερινότητας, αλλά και το φθείρουν οι πάσης φύσεως κρίσεις.. οικονομικές, ανθρωπιστικές, αξιακές..

Στη νουβέλα της «Εκείνο ακριβώς το μπλε» η συγγραφέας παρακολουθεί την περιπλάνηση ενός Μεξικανού αγγειοπλάστη από μεταλλείο σε μεταλλείο και από οικισμό σε οικισμό, σε αναζήτηση του «αληθινού μπλε», του μπλε του κοβάλτιου, που δίνει στα κεραμικά του το χαρακτήρα τους.
Το σκηνικό της ιστορίας μας μεταφέρει στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμος, στο Μεξικό. Ο αγγειοπλάστης Μπενίτο φτιάχνει όμορφα κεραμικά πιάτα, ποτήρια, κύπελλα, λεκάνες και γενικώς χρηστικά αντικείμενα σπιτιού, που είναι πολύ ξεχωριστά κι ο κόσμος τα προτιμά εξαιτίας ενός ιδιαίτερης απόχρωσης μπλε χρώματος, που με αυτό τα ζωγραφίζει πολύ μαστόρικα κι εμπνευσμένα και μαζί με την οικογένειά του, την γλυκιά γυναίκα και τα τρία αγόρια τους τα πουλούν κάθε βδομάδα στο μεγάλο παζάρι της πόλης του Μεξικού.

Οι πελάτες αγοράζουν πρόθυμα και πολλές είναι οι γυναίκες που ανανεώνουν το νοικοκυριό τους ή ετοιμάζουν το αντίστοιχο της κόρης τους προτιμώντας τα όμορφα αντικείμενα με το συγκεκριμένο μπλε χρώμα, που ίσως πρόκειται για το μπλε του κοβαλτίου. Αυτό το φοβερό μπλε που όταν το κοιτάς δεν το χορταίνεις και που σου μιλάει κατευθείαν στην ψυχή ταξιδεύοντάς την στα πέρατα του κόσμου.
Όπως όμως και να΄χει, το χρώμα εισάγεται από την Ευρώπη στην οποία μαίνεται ο πόλεμος και μάλιστα ειδικά ό,τι ερχόταν από την Γερμανία έχει τεθεί υπό  καθεστώς εμπάργκο καθώς το Μεξικό έχει συμμαχήσει με τις ΗΠΑ, που έχουν μπει πια στον πόλεμο και τα αποθέματα αυτού του υπέροχου μπλε έχουν τελειώσει κι η εισαγωγή νέας ποσότητας προσκρούει σε ένα σωρό τυπικές και ηθικές δυσκολίες.
Ο Μπενίτο κινδυνεύει να χάσει τους πελάτες του και το να αλλάξει το χαρακτηριστικό του χρώμα είναι εξίσου δύσκολο επειδή όλα τα καλά, τα ιδιαίτερα χρώματα και μοτίβα έχουν γίνει σήμα κατατεθέν των άλλων κεραμιστών που οφείλει να τους σεβαστεί, όπως εκείνοι αυτόν που ως τότε μονοπωλούσε εκείνο ακριβώς το μπλε.

Σάββατο 26 Ιουλίου 2014

Εκπαιδευτής για τη γνώση και όχι για την …απόγνωση του άλλου

Ολοκληρώθηκε μια «εκπαιδευτικά» απίστευτη, απαιτητική και δύσκολη χρονιά για μένα και τους συνεργάτες μου στο Πρόγραμμα «Αξιολόγηση και Διασφάλιση Ποιότητας στην Εκπαίδευση» του Πανεπιστημίου Αθηνών.
Το δύσκολο ή το απαιτητικό δεν αναφέρεται μόνο στις πολύωρες παρουσιάσεις σχεδόν σε καθημερινή βάση οι οποίες πολλές φορές ξεκινούσαν σχεδόν μόλις ολοκληρωνόταν το ωράριο στο Γραφείο Αντιπρύτανη Ακαδ. Υποθέσεων και στη Μονάδα Διασφάλισης Ποιότητας στην οποία εργάζομαι. Για όσους από εμάς έχουμε την ευλογία να ασχολούμαστε με την εκπαίδευση, σχεδιάζοντας και υλοποιώντας εκπαιδευτικό έργο, η διδασκαλία πολλές φορές λειτουργεί λυτρωτικά, ανανεώνοντας το ενδιαφέρον μας και τη διάθεση για δράση, αποτινάσσοντας τις αγκυλώσεις και την ψυχολογική φθορά που αφήνει η δουλειά γραφείου και παράλληλα σε γεμίζει με ιδέες και ερεθίσματα αλλά και εμπειρία που μπορείς να μεταφέρεις στην καθημερινότητα της δουλειάς γραφείου.

Βασικό αντικείμενο των σεμιναρίων μας ήταν η αξιολόγηση και η διασφάλιση ποιότητας σε όλους τις βαθμίδες εκπαίδευσης. Βασικό moto της ομάδας μας είναι ότι η αξιολόγηση εφαρμόζεται “to improve not to prove”.. Με άλλα λόγια η αξιολόγηση δεν αποτελεί τιμωρητική διαδικασία που οδηγεί σε απόλυση, αλλά έχει ως στόχο τον εντοπισμό των αδύνατων σημείων εργαζομένων και οργανισμών και την παροχή ανατροφοδότησης για την βελτίωση τους ή και γιατί όχι την εξάλειψη αυτών των αδυναμιών. Για να μην θεωρητικολογούμε επιλέξαμε ως αντικείμενο και πεδίο εφαρμογής το θεσμικό πλαίσιο της αυταξιολόγησης στη σχολική μονάδα (Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση) και του τετραετούς κύκλου ποιότητας για τα Πανεπιστήμια και τα ΤΕΙ.

Και τότε ξεκίνησαν τα δύσκολα, ή αν θέλετε η πρόκληση για κάθε εκπαιδευτή που σέβεται τον εαυτό του και το κοινό του.. Από την πρώτη στιγμή, από την πρώτη κουβέντα , από τη αρχή παρουσίασης της μεθοδολογίας η αμφιβολία, η αμφισβήτηση, ο προβληματισμός και η αντίδραση. Οι εκπαιδευόμενοι παρότι έχουν έρθει να εκπαιδευτούν στη μεθοδολογία και στα εργαλεία της αξιολόγησης εκφράζουν ανοιχτά την αμφιβολία για την σκοπιμότητα της, ψάχνουν τι κρύβεται πίσω από κάθε διαδικασία, ποια είναι η κρυφή ατζέντα που μπορεί να έχει η πολιτική ηγεσία για αυτούς και ως όχημα θα χρησιμοποιήσει την αξιολόγηση, τι μπορεί να πάθουν με το να συμμορφωθούν ή να μην συμμορφωθούν με τις διαδικασίες της αξιολόγησης.

Τετάρτη 16 Ιουλίου 2014

Γιατί αντιμετωπίζει δυσκολίες και άρνηση η εφαρμογή της Αξιολόγησης Εκπαιδευτικού Έργου στις Σχολικές Μονάδες – Αποτελέσματα της Έρευνας του προγράμματος «Αξιολόγηση και Διασφάλιση Ποιότητας στην Εκπαίδευση» (EQUAS), του Πανεπιστημίου Αθηνών


του Κωνσταντίνου Μπουρλετίδη
                                      Συντονιστή της Μονάδας Διασφάλισης Ποιότητας
                                    του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών

Η Εισαγωγή της Αξιολόγησης του Εκπαιδευτικού Έργου στην Ελληνική Εκπαίδευση αντιμετωπίζει σημαντικά προβλήματα, στην εμπέδωση, στην αποδοχή και την εφαρμογή της από τις σχολικές μονάδες με αποτέλεσμα να είναι σχετικά μικρός ο αριθμός των σχολικών μονάδων που εφαρμόζουν την Υπουργική Απόφαση και προχωρά στην υλοποίηση των βημάτων που προϋποθέτει η μεθοδολογία.

Γιατί όμως οι συνδικαλιστές και μια μερίδα εκπαιδευτικών αντιδρούν στην Αυταξιολόγηση της σχολικής μονάδας? Είναι παράλογο και στερεοτυπικό να θεωρούν την Αξιολόγηση Εκπαιδευτικού Έργου, προθάλαμο απολύσεων και χειραγώγησης του εκπαιδευτικού συστήματος από το κράτος?

Η έρευνα που διεξήχθη στο πλαίσιο του ερευνητικού έργου του Πανεπιστημίου Αθηνών, «Αξιολόγηση και Διασφάλιση Ποιότητας στην Εκπαίδευση» είχε ως στόχο την ανάδειξη των σημείων που θα πρέπει να προσεχθούν  ιδιαίτερα, και εξηγούν σε πολύ μεγάλο βαθμό την αδυναμία εφαρμογής του προγράμματος ΑΕΕ στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα. Οι διαπιστώσεις και τα στοιχεία αφορούν προβλήματα στον αρχικό σχεδιασμό της δράσης από το Υπουργείο Παιδείας, στην μεθοδολογία που υιοθετήθηκε, στον τρόπο που έχει «επικοινωνηθεί» στη σχολική κοινότητα και στο τέλος σε θέματα κουλτούρας αλλά και κατάστασης στην οποία βρίσκονται σήμερα οι σχολικές μονάδες.

Η μεθοδολογία ακολούθησε το μοντέλο της ποιοτικής έρευνας. Στηρίχθηκε στη συλλογή και ανάλυση στοιχείων από πρωτογενείς και δευτερογενείς ερευνητικές πηγές. Οι δευτερογενείς πηγές  αφορούσαν τις Υπουργικές Αποφάσεις, το εκπαιδευτικό υλικό, τα εργαλεία και τη μεθοδολογία της ΑΕΕ όπως αυτή αποτυπώθηκε από την ομάδα έργου του ΙΕΠ και παρουσιάζεται στην ιστοσελίδα του Παρατηρητηρίου της ΑΕΕ, κείμενα συνδικαλιστικών φορέων και εκπαιδευτικών δημοσιευμένα στο διαδίκτυο, επιστημονικές προσεγγίσεις και μοντέλα για την αξιολόγηση εκπαιδευτικού έργου. Οι πρωτογενείς πηγές αφορούσαν δεδομένα που προέκυψαν από συνεντεύξεις και ομάδες εστίασης  (Focus Group) εκπαιδευτικών που συμμετείχαν στα εκπαιδευτικά σεμινάρια του προγράμματος EQUAS. Επίσης πρωτογενή δεδομένα προέκυψαν και από τις παρατηρήσεις και τα συμπεράσματα των εισηγητών των επιμορφωτικών προγραμμάτων οι οποίοι βρίσκονταν σε αλληλεπίδραση με τους εκπαιδευόμενους, και από τα δεδομένα των συναντήσεων συμβουλευτικής υποστήριξης των συμμετεχόντων εκπαιδευτικών.

Η έρευνα πραγματοποιήθηκε από ίδιους πόρους του προγράμματος, χωρίς καμία χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ ή άλλες κρατικές πηγές και το γεγονός αυτό αν και λειτούργησε περιοριστικά λόγω των μικρών οικονομικών δυνατοτήτων εξασφάλισε την ανεξαρτησία του εγχειρήματος.  Υλοποιήθηκε από τον Μάιο του 2013 μέχρι τον Φεβρουάριο του 2014. Ουσιαστικά καλύπτει το μεσοδιάστημα από την ολοκλήρωση της πιλοτικής εφαρμογής της ΑΕΕ  μέχρι την πρώτη απόπειρα εφαρμογής στα σχολεία το σχολικό έτος 2013-2014

Αποτελέσματα – Συμπεράσματα της Έρευνας
Η έρευνα της υπάρχουσας κατάστασης σχετικά με την αξιολόγηση στις πρώτες δύο βαθμίδες εκπαίδευσης οδηγεί σε ορισμένες διαπιστώσεις που δεν φαίνεται να επιδέχονται αμφισβήτησης:
1.  Από το 1982 μέχρι σήμερα έχουν υπάρξει δεκατέσσερα νομοθετήματα (Προεδρικά Διατάγματα, Νόμοι, Υπουργικές Αποφάσεις κλπ), για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών και του εκπαιδευτικού έργου, χωρίς ποτέ να εφαρμοστούν. Εξαίρεση αποτελεί το πλαίσιο για την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών των Προτύπων –Πειραματικών Σχολείων.
2. Στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα δεν υπήρξε σύστημα αξιολόγησης του συνολικού εκπαιδευτικού έργου αλλά προσπάθειες επιβολής συστήματος αξιολόγησης μόνο των  εκπαιδευτικών.
3. Δεν υπάρχει κουλτούρα αξιολόγησης στα ελληνικά σχολεία όπως και πουθενά στον ελληνικό δημόσιο τομέα.
4. Δεν υπάρχει εμπειρία ή επιμόρφωση σε θέματα αξιολόγησης εκπαιδευτικών και σχολικών μονάδων (εκτός από ορισμένα πιλοτικά προγράμματα και έρευνες).
5. Δεν υπάρχει η αναγκαία προετοιμασία και η κατάλληλη υποστήριξη του συστήματος για να υποδεχτεί την αξιολόγηση σε επίπεδο δομών, στελεχών και διαδικασιών, π.χ. Σύστημα συνεχιζόμενης επιμόρφωσης και επαγγελματικής εξέλιξης των εκπαιδευτικών με έμφαση/εστίαση στην ενδοσχολική επιμόρφωση, το οποίο πρέπει να δημιουργηθεί άμεσα.
6. Η σύγχρονη συγκυρία στην οποία επιχειρείται η θέσπιση συστήματος αξιολόγησης στην Εκπαίδευση, είναι η δυσκολότερη των τελευταίων δεκαετιών λόγω της οικονομικής κρίσης που πλήττει ευρύτερα στρώματα της ελληνικής κοινωνίας και συνδέεται με φαινόμενα   περιθωριοποίησης, οικονομικού και κοινωνικού αποκλεισμού. Επίσης φαίνεται η λανθασμένη διασύνδεση της αξιολόγησης με τη διαθεσιμότητα και την κατάργηση σχολικών μονάδων.

Η έρευνα αναδεικνύει οκτώ (8) σημεία στα οποία φαίνεται ότι εντοπίζεται η προβληματική και συγκεντρώνονται οι αδυναμίες εφαρμογής του συστήματος αξιολόγησης εκπαιδευτικού έργου στις σχολικές μονάδες και είναι τα εξής:

(α) Η εμμονή στην “τετράγωνα” λογική παρουσίαση του οράματος και της ανάγκης για αλλαγή
Όπως αναφέρεται και στην βιβλιογραφία, ο πρώτος και βασικός παράγοντας αποτυχίας είναι η εμμονή της ηγεσίας σε μια «τετράγωνα» λογική παρουσίαση του οράματος και της ανάγκης για αλλαγή. Η ηγεσία του Υπουργείου συνεργάστηκε με μια «επιτροπή σοφών», οι οποίοι συνέταξαν μια ολοκληρωμένη πρόταση εφαρμογής αυτοαξιολόγησης χωρίς την απαραίτητη διαβούλευση με τα ενδιαφερόμενα μέρη (γονείς, καθηγητές, μαθητές, τοπική κοινωνία).

Η πρόταση ως θεωρητική κατασκευή είναι επιστημονικά ορθή και φαίνεται ολοκληρωμένη όμως το προτεινόμενο μοντέλο εγκλωβίζει την έννοια της ποιότητας της εκπαίδευσης σε επτά θεματικά πεδία, προσδιορίζει επακριβώς τις διαδικασίες που θα πρέπει να ακολουθηθούν στα δύο χρόνια εφαρμογής του κάθε κύκλου αυτοαξιολόγησης, μη επιτρέποντας στις σχολικές μονάδες να διατυπώσουν το δικό τους όραμα όπως αυτό θα προκύψει από την ιδιαιτερότητα του κάθε σχολείου. Το όραμα ακολουθεί την πεπατημένη της υποχρεωτικής εφαρμογής μέσω Υπουργικής Απόφασης και δεν φαίνεται να εμπνέει τη σχολική κοινότητα. Επίσης η ανάγκη για αλλαγή όπως την εννοεί η ηγεσία έρχεται σε πλήρη αντίθεση με την αλλαγή και την βελτίωση της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου όπως την αισθάνονται οι άνθρωποι του χώρου της εκπαίδευσης.

(β) Οι φορείς της αλλαγής λειτουργούν σε διαφορετικά επίπεδα σκέψης.
Η ανάγκη για αλλαγή που ενστερνίζεται το Υπουργείο αφορά κυρίως την αποδοτικότερη χρήση των οικονομικών πόρων, την ορθολογική κατανομή του προσωπικού και την ενίσχυση του εξεταστοκεντρικού ρόλου του σχολείου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτή της λογικής είναι η προτροπή της επιστημονικής ομάδας των καθηγητών που συνέταξαν τη μεθοδολογία της διαδικασίας αυτοαξιολόγησης να μην αναπτυχθούν δράσεις για την βελτίωση του Θεματικού πεδίου 1, (Υποδομές- Ανθρώπινο Δυναμικό), διότι αυτές δεν μπορούν να αλλάξουν βραχυπρόθεσμα εφόσον αποτελούν αποτέλεσμα αποφάσεων και επιλογών της ηγεσίας. Ενώ λοιπόν η ηγεσία της εκπαίδευσης ακολουθεί έναν πλήρη ελεγχόμενο και γραφειοκρατικό τρόπο διοίκησης της εκπαίδευσης, όπου όλα αποφασίζονται κεντρικά, ζητά από τις σχολικές μονάδες να υλοποιήσουν σχέδια δράσης για την βελτίωση τομέων όπως η σχέση μαθητών μεταξύ τους, οι σχέσεις μαθητών –εκπαιδευτικών, σχολείου – γονέων, εκπαιδευτικών διαδικασιών, περιορισμού της σχολικής διαρροής, ανάπτυξης κοινωνικών δεξιοτήτων κ.α.

Η αλλαγή σε αυτούς τους τομείς δεν μπορεί να επιτευχθεί εφόσον το πλαίσιο και οι στόχοι ορίζονται μόνο από το Υπουργείο. Για παράδειγμα είναι δύσκολο να αυξηθεί η συμμετοχή των μαθητών του Λυκείου σε ενδιαφέρουσες δράσεις ανάπτυξης κοινωνικών δεξιοτήτων, εφόσον έχουν ως προτεραιότητα την επιτυχία στης Γενικές Εξετάσεις το πλαίσιο των οποίων συνεχίζει να ορίζει το Υπουργείο, και τις  οποίες με πρόσφατο νομοθέτημα του «αναβάθμισε» και «ενίσχυσε».  Πιο συγκεκριμένα όλα τα μαθήματα, όλων των τάξεων του λυκείου θα έχουν συγκεκριμένη βαρύτητα στη διαμόρφωση της βαθμολογίας στις πανελλήνιες εξετάσεις, με τη λογική του σταθμικού μέσου όρου ως πέμπτο μάθημα.

Παράλληλα η έρευνα πεδίου στο  τμήμα που αναφέρεται στην ανάγκη για αλλαγή αποτυπώνει την άποψη που έχουν πολλοί εκπαιδευτικοί ως φορείς της αλλαγής στην ποιότητα του εκπαιδευτικού έργου για το προτεινόμενο πρόγραμμα αυτοαξιολόγησης στη σχολική μονάδα. Πιο συγκεκριμένα πιστεύουν ότι δεν θα συμβάλλει σε βελτιώσεις διότι η    αυτοαξιολόγηση φαίνεται, κατά τους εκπαιδευτικούς, να είναι υποκριτική με προφανή στόχο να μεταθέσει τις ευθύνες για ότι συμβαίνει στην κοινωνία, κυρίως στη σχολική μονάδα και στους εκπαιδευτικούς. Οι εκπαιδευτικοί και κυρίως οι συνδικαλιστές υπογραμμίζουν ότι μέσω της ΑΕΕ επιδιώκεται, ολοφάνερα, να αθωωθεί η πολιτεία από τις διαχρονικές της ευθύνες για την εγκατάλειψη του Δημόσιου Σχολείου, σε μια περίοδο  μάλιστα που  οι δαπάνες για την παιδεία ελαχιστοποιούνται,  οι διορισμοί μονίμων κι αναπληρωτών εκπαιδευτικών μειώνονται  δραματικά, οι εκπαιδευτικές άδειες καταργούνται και επιβάλλεται η αύξηση των μαθητών ανά τμήμα. Η διαχείριση της εκπαιδευτικής καθημερινότητας (μεγάλα τμήματα, οικονομικά και κοινωνικά εξαθλιωμένοι εκπαιδευτικοί, εκρηκτική κοινωνική κατάσταση λόγω κρίσης), χρεώνεται αποκλειστικά και μόνο στη σχολική μονάδα, ενώ απενοχοποιείται  η κεντρική εξουσία. Για παράδειγμα πουθενά στο σύστημα ΑΕΕ δεν γίνεται αξιολόγηση των κεντρικών δομών του Υπουργείου ή των ανθρώπων που λαμβάνουν αποφάσεις για το εκπαιδευτικό σύστημα και ουσιαστικά επηρεάζουν το εκπαιδευτικό έργο στο σχολείο.

Σάββατο 7 Ιουνίου 2014

Το Πείραμα του Milgram και η εφαρμογή των...μνημονίων

Πολλές φορές αναρωτιόμαστε πως είναι είναι δυνατόν Έλληνες πολιτικοί με ιδιαίτερο κυνισμό να εφαρμόζουν ανάλγητες πολιτικές που οδηγούν στην εξαθλίωση μεγάλου μέρους του Ελληνικού Λαού.. Σκέφτεται κανείς για παράδειγμα πως εξηγείται ένας φιλήσυχος -υστερικός βιβλιοπώλης που αναλαμβάνει Υπουργός Υγείας, με ιδιαίτερη σκληρότητα να αποδέχεται την εξόντωση ηλικιωμένων ασφαλισμένων, οι οποίοι δεν βρίσκουν φάρμακα ή δεν μπορούν να κλείσουν ραντεβού στο ΠΕΔΥ, στο όνομα μιας εξυγίανσης - μεταρρύθμισης... Πως ο υπάλληλος της ΔΕΗ δέχεται να κόψει το ρεύμα από έναν άνεργο ή άπορο, ξέροντας ότι έτσι τον ταπεινώνει, τον υποβάλει σε ένα διαρκές βασανιστήριο και πιθανότατα θέτει σε κίνδυνο τη ζωή του. Πως ο υπάλληλος της εφορίας ή της τράπεζας που υπογράφει την κατάσχεση κάποιου σπιτιού για 1.000 ευρώ χρέος, το εκτελεί χωρίς τύψεις και με άνεση..

Το πείραμα του Μιλγκραμ (The Milgram Experiment) ήταν μια σειρά πειραμάτων κοινωνικής ψυχολογίας που διενεργήθηκαν από τον ψυχολόγο του Πανεπιστημίου του Γιέηλ (Yale), Stanley Milgram. Μετρήθηκε η προθυμία των συμμετεχόντων στο να υπακούν ένα πρόσωπο (Επιστήμονα) που συμβολίζει εξουσία και αυθεντία, όταν αυτός τους ζητούσε να κάνουν πράγματα που αντιτίθενται στην συνείδησή τους.
Τα πειράματα ξεκίνησαν τον Ιούλιο του 1961, τρεις μήνες μετά την έναρξη της δίκης του Γερμανού ΝΑΖΙ Adolf Eichmann για το Ολοκαύτωμα. Το πείραμα καλούνταν να απαντήσει στο ερώτημα: "Ο Eichmann και οι συνεργοί του, είχαν κοινό σκοπό τουλάχιστον ως αναφορά το σκοπό του Ολοκαυτώματος;".
Το πείραμα του Milgram, μια διαχρονική προσέγγιση στη σκληρή πλευρά της ανθρώπινης φύσης, έδωσε την απάντηση.. Μπορείς να κάνεις την πλέον αποτρόπαια πράξη εις βάρος των συνανθρώπων σου, να προξενήσεις πόνο και εξαθλίωση αρκεί κατά τον Milgram:
(α) Να πιστεύεις ότι υπηρετείς ένα σημαντικό ανώτερο σκοπό (Σωτηρία της Χώρας)
(β) Να σε διατάζει κάποιος ανώτερος ο οποίος έχει την ευθύνη οπότε εσύ απλά εκτελείς εντολές (Τρόικα, Μνημόνιο)
(γ) Να σου ασκείται συνεχή πίεση για να ολοκληρώσεις (έλεγχοι, δόσεις)
(δ) Να σου εκχωρηθεί εξουσία 
Το πλέον σημαντικό και συγκλονιστικό συμπέρασμα όμως του πειράματος, το οποίο έχει επαναληφθεί πολλές φορές, είναι ότι επτά στους δέκα από εμάς, μπορούν να προβούν στις πλέον αποτρόπαιες πράξεις, αρκεί να συντρέχουν οι ανωτέρω τέσσερις προϋποθέσεις.
Τα πειράματα του Milgram έδειξαν ότι είναι δυνατόν εκατομμύρια συνεργοί απλά να ακολουθούν τις εντολές τους, ακόμα κι αν αυτές παραβιάζουν τις βαθύτερες ηθικές αρχές τους.

 Η ιστορία του Πειράματος
Κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου Πολέμου ο Γερμανός Αξιωματικός των Ναζί, Adolfh  Eichmann,   θεωρήθηκε υπεύθυνος για την εξόντωση  εκατομμυρίων ατόμων μέσα σε θαλάμους αερίων και στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Τα αποτρόπαια αυτά εγκλήματα πραγματοποιήθηκαν λόγω υπακοής και εκτέλεσης εντολών και όπως υπογραμμίζει και ο Snow  η αναδρομή της ιστορίας αποτελεί απόδειξη αυτής της διαπίστωσης. (Γεώργας, 1999:61).

Κυριακή 27 Απριλίου 2014

Η στρατηγική καινοτομίας βασισμένη σε τέσσερις άξονες και πραγματικά παραδείγματα

Τα κύρια χαρακτηριστικά  μιας στρατηγικής με άξονα την καινοτομία αναφέρονται σε τέσσερις βασικούς άξονες:

1ος  Άξονας: η προσαρμογή σε ένα μεταβαλλόμενο ανταγωνιστικό περιβάλλον
Μέσα στο έντονα ανταγωνιστικό περιβάλλον, απαιτείται προσαρμογή  της καινοτομική στρατηγική της επιχείρησης στις απαιτήσεις της αγοράς. Για την επιτυχία του στόχου αυτού, απαιτούνται γνώσεις και εμπειρίες οι οποίες ξεφεύγουν από τα παραδοσιακά πρότυπα της διοίκησης. Συγκεκριμένα η προσαρμογή σε ένα μεταβαλλόμενο ανταγωνιστικό περιβάλλον προϋποθέτει:
1.    Συνεχή έλεγχο των πωλήσεων, τόσο των προϊόντων της επιχείρησης, όσο και των άμεσων ανταγωνιστών. Με αυτό τον τρόπο, δύναται ο εντοπισμός της θέσης της επιχείρησης στην αγορά, η δυναμική της εμπορικής της πολιτικής, καθώς και το μέγεθος της εμπορικής επιτυχίας προηγούμενων καινοτομικών δραστηριοτήτων της.
2.    Παρατήρηση σχετικά με το ποια από τα προϊόντα της επιχείρησης προτιμούνται περισσότερο και γιατί. Μια τέτοια μελέτη μπορεί να βοηθήσει στον προσδιορισμό των επιτυχημένων προϊόντων της επιχείρησης και στην απόφαση είτε για μεγαλύτερη εξειδίκευση είτε για επαναπροσδιορισμό των εμπορικών στόχων.
3.    Συνεχή ποιοτικό έλεγχο του προϊόντος, έτσι ώστε να προβλεφθούν πιθανές ατέλειες ή να ανακαλυφθούν άλλες χρήσεις του. Στόχος της συγκεκριμένης δραστηριότητας είναι η διατήρηση της εικόνας της επιχείρησης στην αγορά, καθώς και η επέκτασή της μέσω της πολλαπλής αξιοποίησης των προϊόντων που παράγει.
4.    Ενημέρωση σχετικά με τις νέες επιστημονικές ανακαλύψεις και την υλοποίηση τεχνολογιών οι οποίες, είτε μπορούν να υιοθετηθούν από την επιχείρηση, είτε να βελτιωθούν και αξιοποιηθούν παραλλαγές τους μέσα από την κατοχύρωση πνευματικών δικαιωμάτων.  
5.    Συνεχής επαγρύπνηση για την διατήρηση των κεκτημένων επιτευγμάτων της επιχείρησης από πιθανές υποκλοπές τεχνογνωσίας και επιτυχούς απομίμησης των παραγόμενων προϊόντων.
6.    Συνεργασίες με άλλες επιχειρήσεις και τρίτους φορείς, όποτε κρίνεται απαραίτητο, για την βελτίωση της ανταγωνιστικής θέσης του συνόλου της επιχείρησης. Μια τέτοια κίνηση μπορεί να λειτουργήσει και αμυντικά, ως μια προσπάθεια συλλογικής αντιμετώπισης του ανταγωνισμού από την εισαγωγή νέων επιχειρήσεων στον κλάδο.
7.    Ικανότητα στον έγκαιρο εντοπισμό και επίλυση των προβλημάτων στην παραγωγική διαδικασία. Η συγκεκριμένη διαδικασία, παρέχει ένα σημαντικό συγκριτικό πλεονέκτημα στην επιχείρηση, καθώς παρέχει την δυνατότητα για άμεση επιλογή της ορθής πολιτικής αλλά και γρήγορης επέκτασής της στην αγορά (επιθετική εμπορική πολιτική).  
  2ος  Άξονας: η δημιουργία ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων μέσω της διάταξης των πόρων για την παραγωγή καινοτόμων προϊόντων και υπηρεσιών,
Παράδειγμα: Δημιουργία Ανταγωνιστικών Πλεονεκτημάτων μέσω αναδιάταξης πόρων
Οι μεγάλες εταιρείες του περασμένου αιώνα για κατασκευή ατμομηχανών αλλά και γενικότερα τροχαίου σιδηροδρομικού υλικού (βαγόνια, κ.λπ.), χρησιμοποιούσαν τον μπρούτζο για πολλά χρόνια ως υλικό για τα πόμολα των βαγονιών, τις ταμπέλες των τρένων, τις κλίμακες των οργάνων, κ.λπ.. Το 1909 όπου ο Λίο Μπάκελαντ κατασκεύασε τον βακελίτη, την πρώτη πλαστική ύλη, πολύ λίγοι συνειδητοποίησαν τη δύναμη και τις ικανότητες του νέου υλικού. Η εφεύρεση του πλαστικού εγκαινίασε μια νέα εποχή, που άλλαξε την καθημερινή ζωή αλλά και τη βιομηχανία. Τα πλαστικά χρησιμοποιήθηκαν γρήγορα σε μεγάλο πεδίο εφαρμογών, χάρη στις δυνατότητες τους: ελαστικότητα, σκληρότητα, αντοχή. Σήμερα οι εταιρείες κατασκευής σύγχρονων τρένων έχουν αντικαταστήσει το μπρούτζο με πλαστικό. Η χρησιμοποίηση αυτή των νέων υλικών έδωσε τη δυνατότητα στις εταιρείες αυτές να αυξήσουν σημαντικά τα κέρδη τους χρησιμοποιώντας φθηνότερο υλικό
           

Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

Παράμετροι Καινοτομικής Επίδοσης των Σύγχρονων Επιχειρήσεων

Η καινοτομική επίδοση μιας επιχείρησης αποτυπώνει τη σχέση που έχει αναπτύξει με την καινοτομία σε μια συγκεκριμένη περίοδο δράσης και αναφοράς. Η σχέση αυτή αξιολογείται και αποτιμάται από την ανάπτυξη, εισαγωγή,  χρήση και το αποτέλεσμα των καινοτομιών από την επιχείρηση τη συγκεκριμένη περίοδο.

Τα στοιχεία αυτά αποτελούν κρίσιμες παραμέτρους για να κατανοήσουμε το πώς εδραιώνεται η καινοτομία σε ένα συγκεκριμένο οργανισμό , τι είδους καινοτομία παράγεται και βέβαια το πλαίσιο πάνω στο οποίο μπορεί να στηριχτούμε για να αποφανθούμε εάν μια επιχείρηση είναι καινοτόμος ή όχι.

Η Εισαγωγή Καινοτομίας: Μία παράμετρος σημαντική στον χαρακτηρισμό μιας επιχείρησης ως καινοτομικής είναι η εισαγωγή καινοτομιών σε όλες τις επιχειρησιακές και επιχειρηματικές λειτουργίες.  Η εισαγωγή αυτή αναφέρεται σε όλες τις μορφές καινοτομιών (καινοτομία προϊόντων και υπηρεσιών, καινοτομία διαδικασιών, οργανωτική καινοτομία και εμπορική καινοτομία). Αυτό που εξετάζεται στη συγκεκριμένη παράμετρο είναι το αν η επιχείρηση εισάγει καινοτομίες ανεξαρτήτως από το αν τις παράγει η ίδια ή τις προμηθεύεται από τρίτους που τις έχουν αναπτύξει και τις διαθέτουν σε ευρεία κλίμακα (π.χ μια καινοτόμος εφαρμογή e-commerce). Υπό αυτό το πρίσμα μια επιχείρηση μπορεί να χαρακτηριστεί καινοτομική ακόμη και αν δεν διαθέτει δικό της τμήμα έρευνας και ανάπτυξης.

Η Ανάπτυξη Καινοτομίας: Η επιχείρηση παράγει η ίδια καινοτομίες. Επενδύει ένα τμήμα του κύκλου εργασιών της σε δραστηριότητες R&D (στα ελληνικά ΕΤΑ – Έρευνας και Τεχνολογικής Ανάπτυξης), παρακινεί και ενθαρρύνει τα στελέχη της να διατυπώνουν νέες ιδέες, αλληλεπιδρά με πελάτες και προμηθευτές για την ανάπτυξη καινοτομιών. Επίσης έχει συγκεκριμένο σύστημα και μηχανισμό για την ανάπτυξη καινοτομιών και παρακολουθεί την πορεία υλοποίησης τους.

Η Χρήση Καινοτομιών: Το γεγονός ότι μια επιχείρηση επενδύει σε δραστηριότητες ΕΤΑ δεν σημαίνει αυτομάτως ότι είναι καινοτόμος. Πολλές φορές επενδύονται πόροι σε έρευνα που δεν καταλήγει σε απτά αποτελέσματα, ή παράγονται αποτελέσματα καινοτομίας τα οποία τελικώς δεν εισάγονται σε ευρεία κλίμακα ή τελικά δεν χρησιμοποιούνται και μένουν στο «συρτάρι».
 ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα στην περίπτωση καινοτομιών οργάνωσης όπως η εισαγωγή Ολοκληρωμένου Συστήματος Παρακολούθησης Δραστηριοτήτων (Integrated Monitoring System) & CRM ή η Εισαγωγή Συστημάτων Διοίκησης & Βελτίωσης (Management Systems). Πρόκειται για καινοτομίες που εισάγονται με ενθουσιασμό αλλά παρατηρείται σε κάποιες περιπτώσεις ότι σταδιακά εγκαταλείπονται γιατί θεωρούνται μη χρηστικές , προσθέτουν χρόνο και αρκετή γραφειοκρατία και σε συνδυασμό με μια έλλειψη κουλτούρας αλλαγή που μπορεί να διακατέχει τον οργανισμό, τελικά εγκαταλείπονται.


Το Αποτέλεσμα των Καινοτομιών:  Πόσες καινοτομίες παράγονται τελικά στην επιχείρηση; Τι εξοικονόμηση πόρων επιτυγχάνεται ως ποσοστό ή  ως ποσό από την εισαγωγή καινοτομιών διαδικασίας στις επιχειρησιακές λειτουργίες; Ποια είναι τα άυλα οφέλη από την εμπέδωση ενός κλίματος open innovation μεταξύ στελεχών, πελατών, προμηθευτών στην επιχείρηση; Υπάρχουν διπλώματα ευρεσιτεχνίας ως κατοχύρωση της ερευνητικής δραστηριότητας της επιχείρησης που αποτελούν στοιχεία του ενεργητικού της επιχείρησης παράγοντας έσοδα;

Πέμπτη 10 Απριλίου 2014

Ο επιχειρηματίας "γεννιέται" ή "γίνεται" ?

Στην επιστημονική βιβλιογραφία έχουν αναπτυχθεί απόψεις που επικεντρώνονται στο ότι οι άνθρωποι που δημιουργούν επιχειρήσεις γεννιούνται με  συγκεκριμένα προσωπικά χαρακτηριστικά που δεν διαθέτουν οι υπόλοιποι άνθρωποι. (McClelland 1961, Rotter 1966, Gray 1998). Εντοπίζονται πέντε βασικά γνωρίσματα: Η ανάγκη για την επίτευξη υψηλών στόχων, η ικανότητα αυτοελέγχου, η δημιουργικότητα, το αίσθημα της ανεξαρτησίας και η τάση για ανάληψη κινδύνων. Έτσι η κλίση προς την Επιχειρηματικότητα είναι πιθανό να εντοπίζεται σε ανθρώπους που θέλουν να επιτύχουν υψηλούς στόχους, που πιστεύουν ότι ελέγχουν το πεπρωμένο τους, που προτιμούν να είναι ανεξάρτητοι και υπεύθυνοι για τις πράξεις τους, που νιώθουν ότι μπορούν να δημιουργήσουν και να ανταποκριθούν στις καινοτόμες προκλήσεις και που έχουν εμπιστοσύνη στη διαχείριση του κινδύνου.

Η προσπάθεια να αποδειχθεί ότι ο επιχειρηματίας γεννιέται με συγκεκριμένα χαρακτηριστικά φαίνεται ότι έχει ξεπεραστεί. Παρ’ όλο που κάποια από αυτά τα χαρακτηριστικά ερμηνεύουν ένα μέρος της επιχειρηματικής συμπεριφοράς, οι θεωρητικές αρχές, στις οποίες βασίζονται είναι ιδιαίτερα προβληματικές. Η κυριαρχία των θεωριών αυτών κλονίστηκε και από προσπάθειες που έγιναν να ελεγχθεί σε πρακτικό επίπεδο η ισχύς τους: Τα τεστ που είχαν εκπονηθεί δοκιμάστηκαν σε αληθινούς επιχειρηματίες, χωρίς όμως να έχουν τα προσδοκώμενα αποτελέσματα, ειδικά σε χώρες εκτός των ΗΠΑ. 

Οι βασικές κριτικές, επικεντρώνουν κυρίως στα εξής σημεία:
α) Η ανάγκη για επίτευξη υψηλών στόχων μπορεί να διακρίνει ανθρώπους από όλες τις μη επιχειρηματικές επαγγελματικές ομάδες (όπως π.χ. διευθυντές εταιρειών, δικηγόρους κ.λπ.).
β) Σε κοινωνίες, όπου η επιχειρηματικότητα δεν υποστηρίζεται και δεν προωθείται ιδιαίτερα, η επίτευξη και ειδικότερα η επίτευξη ενός υψηλού κοινωνικού επιπέδου (status), μπορεί να πραγματοποιηθεί μέσα από πολύ διαφορετικούς κώδικες συμπεριφοράς.
γ) Ο άνθρωπος δεν είναι μονοδιάστατο ον. Γι’ αυτόν το λόγο, δεν είναι δυνατή η ερμηνεία μίας πολύπλοκης συμπεριφοράς από την ύπαρξη ή την απουσία ενός χαρακτηριστικού γνωρίσματος (Chell, 1985).

δ) Eξαιτίας του πλήθους των χαρακτηριστικών γνωρισμάτων που αποδόθηκαν στον επιχειρηματία «θα έπρεπε το ψυχολογικό του προφίλ να μοιάζει σε κάποιον υπεράνθρωπο, γεμάτο αντιθέσεις και με τόσο πολλά χαρακτηριστικά, που θα τον αναδείκνυαν έναν “άνθρωπο για τα πάντα”» (R. Gartner, 1985). 

Η επιθυμία, η «τάση» να ξεκινήσει κανείς τη δική του επιχείρηση, καθώς και η ανακάλυψη όλων των απαραίτητων ενεργειών για τη δημιουργία σας αποτελεί έναν αξιόπιστο δείκτη πρόβλεψης για το εάν τελικά θα τη δημιουργήσει ή όχι (Ajzen 1991). Σύμφωνα με το μοντέλο του επιχειρηματικού γεγονότος (Shapero & Sokol, 1982), η πρόθεση ενός ανθρώπου να ξεκινήσει μια δική του επιχείρηση αποτελεί συνάρτηση του κατά πόσο γοητευτική, επιθυμητή και εφικτή του φαίνεται η ιδέα της επιχειρηματικότητας.

Πολλοί εργαζόμενοι που απολύθηκαν κατά το παρελθόν εξαιτίας της οικονομικής κρίσης, της συρρίκνωσης της παραγωγής (downsizing) μεγάλων επιχειρήσεων, εισήλθαν στην αυτοαπασχόληση ως ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων χωρίς ποτέ στο παρελθόν να έχουν σκεφθεί την πιθανότητα της επιχειρηματικότητας ως επαγγελματικής επιλογής, ούτε να σκέφτηκαν ποτέ αν γεννήθηκαν ή έγιναν επιχειρηματίες




Παρασκευή 21 Φεβρουαρίου 2014

Εκδήλωση για το Ευρωπαϊκό Έτος Πολιτών

Προσθήκη λεζάντας
Το Πρότυπο   Πειραματικό Γυμνάσιο της Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά  σε συνεργασία με το Σύνδεσμο Αποφοίτων της Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά ,με  το Ράλλειο Γυμνάσιο Πειραιά , με το Ράλλειο Λύκειο Πειραιά και με  το Υπουργείο Εσωτερικών-Γενική Διεύθυνση Οικονομικών Υπηρεσιών –Διεύθυνση Οικονομικής και Αναπτυξιακής Πολιτικής Τοπικής Αυτοδιοίκησης –Τμήμα Ευρωπαϊκών και Διεθνών Σχέσεων διοργανώνει εκδήλωση (debate)με επιδεικτικούς ρητορικούς λόγους αφιερωμένους στο Ευρωπαϊκό Έτος Πολιτών.

Η εκδήλωση  θα πραγματοποιηθεί στην Αίθουσα Εκδηλώσεων της Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά , Σωτήρος Διός 17 ,στο κέντρο του Πειραιά ,απέναντι από το Δημοτικό Θέατρο Πειραιά,το Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014 και ώρα 6.μμ.

Την υλοποίηση  της εκδήλωσης αναλαμβάνουν :
1. Ο Όμιλος Ρητορικής –Επιχειρηματολογίας και Προφορικής Αφήγησης του Προτύπου Πειραματικού Γυμνασίου της Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά (υπεύθυνη καθηγήτρια : Κλαμπανιστή Ευφροσύνη).
2. Ο Γλωσσικός Όμιλος του Προτύπου Πειραματικού Γυμνασίου της Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά (υπεύθυνη καθηγήτρια : Παπάζογλου Αναστασία).
3. Η συμμετέχουσα στο Πρόγραμμα για το Ευρωπαϊκό Έτος Πολιτών καθηγήτρια της Ιωνιδείου Σχολής Πειραιά : Λεουτσάκου Ευγενία.
 
 

Συμμετοχή στο 5ο Φεστιβάλ Νεοφυούς Επιχειρηματικότητας GRBossible, που διοργανώνει για πέμπτη χρονιά το skywalker.gr

  Είναι ιδιαίτερη χαρά και τιμή η συμμετοχή μου στο 5 ο Φεστιβάλ Νεοφυούς Επιχειρηματικότητας GRBossible , που διοργανώνει για πέμπτη χρον...