Αναζήτηση αυτού του ιστολογίου

Τετάρτη 20 Ιανουαρίου 2016

Επιχειρηματικότητα και Κοινωνική Κουλτούρα

Η επιχειρηματική ευκαιρία ή η επιχειρηματικότητα ευκαιρίας  μπορεί να προέλθει από τη δυνατότητα να ικανοποιηθεί μια ανάγκη της αγοράς με ένα νέο προϊόν ή από τη δυνατότητα δημιουργικού συνδυασμού υποαπασχολούμενων πόρων, ώστε να παραχθεί ένα καλύτερο προϊόν, το οποίο και αυτό καλύπτει μία ανάγκη της αγοράς (Ardichvili, Cardoso και Ray, 2003). Η ικανότητα του εντοπισμού των επιχειρηματικών ευκαιριών, μέσα από τη νοητική διαδικασία αναγνώρισης της ευκαιρίας, τη διευκρίνιση του ρόλου των επιχειρηματικών δικτύων, την αξιοποίηση της προηγούμενης γνώσης του επιχειρηματία και τη δυνατότητα επίτευξης κέρδους, μπορεί να οδηγήσει τον επίδοξο δημιουργό μιας μικρομεσαίας επιχείρησης στον απαραίτητο προβληματισμό σχετικά με το πώς θα δημιουργήσει τη δική του επιχειρηματική ευκαιρία (Christensen, Madsen και Peterson, 1989).

Αρκετές θεωρητικές προσεγγίσεις διαφοροποιούνται απέναντι στην λογική ότι οι επιχειρηματίες ξεκινούν μια επιχειρηματική δραστηριότητα με κίνητρο μόνο την επιβίωση ή την επιχειρηματική ευκαιρία. Πιο συγκεκριμένα από την ανάλυση της θεωρίας των πολιτιστικών επιχειρηματικών χαρακτηριστικών[i] (Bauhn C. & Neupert K., 2003) και των επιχειρηματικών κινήτρων[ii] (Shane, Locke and Collins, 2003), τεκμαίρεται ότι τα κίνητρα ανάληψης μιας επιχειρηματικής πρωτοβουλίας είναι μια σύνθετη εικόνα που περιλαμβάνει ζητήματα ανάληψης κινδύνων, δημιουργικότητας, ώθησης ατομικής αποδοτικότητας κ.λπ.

Σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και ενίσχυση της επιχειρηματικότητας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων παίζει η «κουλτούρα» μιας κοινωνίας στο πλαίσιο της οποίας αναπτύσσεται η επιχειρηματική δράση. Η έννοια της «κουλτούρας» ορίζεται σαν το σύνολο των πεποιθήσεων και των αξιών που μοιράζονται τα μέλη της κοινωνίας, αλλά και οι αναμενόμενες–προσδοκώμενες συμπεριφορές των μελών της απέναντι σε οτιδήποτε αφορά την κοινωνία και απαιτεί μια στάση από τα μέλη της (Hayton, George, Zahra 2002, Herbig 1994, Hofstede 1980).

Τετάρτη 13 Ιανουαρίου 2016

Η Στρατηγική Έξυπνης Εξειδίκευσης (Smart Specialization Strategy) και τα πέντε βήματα Εφαρμογής της στις περιφέρειες για την ανάπτυξη Συνεργατικών Σχηματισμών (Clusters)

Ο Συνεργατικός Σχηματισμός – Συστάδα Επιχειρήσεων (Cluster) είναι μία ομάδα ανεξάρτητων, συμπληρωματικών και συν-ανταγωνιστικών φορέων που δραστηριοποιούνται σε συγκεκριμένη βιομηχανική/οικονομική/θεματική περιοχή και σε συγκεκριμένη γεωγραφική περιοχή. Τα μέλη αυτής της ομάδας στο πλαίσιο του αμοιβαίου συμφέροντος,  συνδέονται σε μια αλυσίδα προστιθέμενης αξίας, με ισχυρές αλληλεπιδράσεις και ανταλλαγή πληροφορίας/γνώσης/καλών πρακτικών, με κοινούς προμηθευτές ή/και πελάτες, με από κοινού πρόσβαση και χρήση εγκαταστάσεων, υποδομών και υπηρεσιών, και υπαρκτό ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε διεθνές επίπεδο. (Κόρρα 2009, Ιεραπετρίτης 2013, Ζυγιάρης 2014, Bourletidis D 2014,  Μπουρλετίδης Κ. & Μπουρλετίδης Δ. )

 Οι συστάδες αποτελούνται κατά κύριο λόγω από επιχειρήσεις που δραστηριοποιούνται στον ίδιο κλάδο δραστηριότητας (οριζόντια clusters) ή σε διαφορετικούς κλάδους της διαδικασίας παραγωγής, ανήκουν δηλαδή στην ίδια εφοδιαστική αλυσίδα (κάθετα clusters).  Οι επιχειρήσεις αυτές ονομάζονται είτε «επιχειρήσεις-εταίροι», είτε «επιχειρήσεις κορμού». Τα clusters μπορούν να οδηγούν συγκεκριμένους παραδοσιακούς κλάδους και να βρίσκονται στην κορυφή της ανταγωνιστικής δυναμικής, παρότι αντιμετωπίζουν έντονο διεθνή ανταγωνισμό από χώρες χαμηλού κόστους.

 

Συμμετοχή στο 5ο Φεστιβάλ Νεοφυούς Επιχειρηματικότητας GRBossible, που διοργανώνει για πέμπτη χρονιά το skywalker.gr

  Είναι ιδιαίτερη χαρά και τιμή η συμμετοχή μου στο 5 ο Φεστιβάλ Νεοφυούς Επιχειρηματικότητας GRBossible , που διοργανώνει για πέμπτη χρον...