Η επιχειρηματική
ευκαιρία ή η επιχειρηματικότητα ευκαιρίας
μπορεί να προέλθει από τη δυνατότητα να ικανοποιηθεί μια ανάγκη της
αγοράς με ένα νέο προϊόν ή από τη δυνατότητα δημιουργικού συνδυασμού
υποαπασχολούμενων πόρων, ώστε να παραχθεί ένα καλύτερο προϊόν, το οποίο και
αυτό καλύπτει μία ανάγκη της αγοράς (Ardichvili, Cardoso και Ray, 2003). Η ικανότητα του
εντοπισμού των επιχειρηματικών ευκαιριών, μέσα από τη νοητική διαδικασία
αναγνώρισης της ευκαιρίας, τη διευκρίνιση του ρόλου των επιχειρηματικών
δικτύων, την αξιοποίηση της προηγούμενης γνώσης του επιχειρηματία και τη
δυνατότητα επίτευξης κέρδους, μπορεί να οδηγήσει τον επίδοξο δημιουργό μιας
μικρομεσαίας επιχείρησης στον απαραίτητο προβληματισμό σχετικά με το πώς θα
δημιουργήσει τη δική του επιχειρηματική ευκαιρία (Christensen, Madsen και Peterson, 1989).
Αρκετές θεωρητικές προσεγγίσεις
διαφοροποιούνται απέναντι στην λογική ότι οι επιχειρηματίες ξεκινούν μια
επιχειρηματική δραστηριότητα με κίνητρο μόνο την επιβίωση ή την επιχειρηματική
ευκαιρία. Πιο συγκεκριμένα από την ανάλυση της θεωρίας των πολιτιστικών
επιχειρηματικών χαρακτηριστικών[i] (Bauhn C. & Neupert K., 2003) και των επιχειρηματικών κινήτρων[ii] (Shane, Locke and Collins, 2003), τεκμαίρεται ότι
τα κίνητρα ανάληψης μιας επιχειρηματικής πρωτοβουλίας είναι μια σύνθετη εικόνα
που περιλαμβάνει ζητήματα ανάληψης κινδύνων, δημιουργικότητας, ώθησης ατομικής
αποδοτικότητας κ.λπ.
Σημαντικό ρόλο στην
ανάπτυξη και ενίσχυση της επιχειρηματικότητας των μικρομεσαίων επιχειρήσεων
παίζει η «κουλτούρα» μιας κοινωνίας στο πλαίσιο της οποίας αναπτύσσεται η
επιχειρηματική δράση. Η έννοια της «κουλτούρας» ορίζεται σαν το σύνολο των
πεποιθήσεων και των αξιών που μοιράζονται τα μέλη της κοινωνίας, αλλά και οι
αναμενόμενες–προσδοκώμενες συμπεριφορές των μελών της απέναντι σε οτιδήποτε
αφορά την κοινωνία και απαιτεί μια στάση από τα μέλη της (Hayton, George, Zahra 2002, Herbig 1994, Hofstede 1980).